enectanag̑ac so timbo (comè eltelá)

Guȏo so enaʾá so ensogoyel ietactá sanaloreguó cac sesoguá iʾotatacaché so enmá.
Seso enȃá cȏollagá sacaiayenem ra narroná so ensogoyel ra chiacʾuéc so enmá.
So natagalá catac so eltaʾapí a sesoguá ensogoyel caitaiapiló, noche caiapoʾoguá ra pé iactoʾó saishet ra naguaná.
Guȏo so pé so ensocʾ caʾé so enma noche ilaqué so cáañe che ietactá locpiché. cȏollagá so en socʾ evireguá so laguoʾopí a saso cañé , so ensocʾ itaguan ra enotaguecʾ. Naché enacapegué caioctá ra taregué.
Cac sesogua caicaguá ra eníomʾyigué, catac caicá ca checʾ, ietacta guoʾo so lachogoyec.
Sesoguá ietacta locuaga naga catac enomagal catac caica so loquiep.
So ensogoyel encabrecʾ na cuatro pé, naché so enaʾá ella sesoguá sog̑ote caicagua ca elañagac.
Cȏollaga sesoguá rachetaʾatape naché elnañyigué na alguá ietacta enlotaaʾ .
Naché coietega, guat so enleguagá a sesogua ensogoyel seso guañe nache ñagat so nañiguiye timbo.
Cȏollaga envireguo so laguoʾopi, iectacta nagualectaguopi nache caica ca ilalecʾ, caica ca encalteac, endotec ra cailalecʾ so nañiguiyole ra ñagatec, catac enlemagatecʾ , nache coiʾanaié ra lenagat timbo.

la leyenda del timbó

Había una vez dos jóvenes muy enamorados. Vivian en diferentes tribus. En aquellos tiempos estaba prohibido que pudieran casarse si los novios pertenecían a diferentes tribus.
El cacique y los padres de los jóvenes decidieron encerrarlos a ellos por las noches para evitar que hubiera algún encuentro.
Una noche el joven llegó a la tribu de su amada y la ayudó a escapar. Ambos se marcharon hacia un lugar lejano. Para ellos no tienen ni agua ni alimentos y tuvieron que sufrir hambre, frío y sed durante varios días.
Los jóvenes resistieron cuatro noches, a la llegada del próximo día ya no tenían fuerzas y cuando los jóvenes estaban agonizando se recostaron en el suelo mirándose fijamente.

De pronto llegó gente de las dos tribus y ya no encontraron a los jóvenes; sólo hallaron una pequeña planta que iba creciendo poco a poco hasta convertirse en un gran árbol, al cual le pusieron por nombre timbó.

a lenda do timbó

Era uma vez dois jovens muito apaixonados. Viviam em diferentes tribos.
Naquele tempo era proibido casar-se com noivos que pertencessem a diferentes tribos.
O cacique e os pais dos jovens decidiram trancá-los durante as noites para evitar que houvesse algum encontro.
Numa noite o jovem chegou à tribo de sua amada e a ajudou a escapar. Ambos caminharam até um lugar distante. Não tinham nem água nem alimentos e tiveram que passar fome, frio e sede durante vários dias.
Os jovens resistiram quatro noites, no início do dia seguinte já não tinham forças e quando estavam agonizando deitaram-se no chão olhando-se fixamente.
Rapidamente chegaram pessoas das duas tribos e já não encontraram os jovens, somente encontraram uma pequena planta que ia crescendo pouco a pouco até se transformar em uma grande árvore a que chamaram de timbó.


Felicia Ferreira (Terra Madura, Argentina). Preservamos os nomes dos autores grafados exatamente como eles relataram, todos os autores escreveram os relatos em suas línguas nativas e espanhol.

Publicado por:Philos

A revista das latinidades